Rozdział o… Rembertowie – "Czucie i Wiara"

Rozdział ósmy (fragmenty)

Rembertów, czyli… Płacząca Madonna

(…) – Wyszło, że łzy – powiedzieliśmy.
– No tak – zaśmiał się Sponsor. – Wyszło, że jest to woda z chlorkiem sodu i substancjami bakteriobójczymi… – w tym miejscu Sponsor kliknął w coś na tablecie i odczytał: – Zawiera między innymi lizozym i defensyny. Wszystko wskazuje na łzy. Zresztą… Inaczej by mnie tu nie było – wyznał z rozbrajającą szczerością, a potem opowiedział, co jeszcze zbadał. – Odesłano mnie już potem do laboratoriów medycznych. To trochę kosztowało, ale się uparłem. Postanowiłem lepiej te łzy zbadać.
I tak uświadomił nas, że z naukowego punktu widzenia są trzy rodzaje łez, które różnią się między sobą składem. Dwa pierwsze typy łez są charakterystyczne dla wszystkich ssaków. Pierwsze to łzy podstawowe, których nawet nie zauważamy, a służą do ciągłego zwilżania gałki ocznej. Drugie to łzy odruchowe, wydzielane na skutek podrażnienia oczu ciałami obcymi. I jest jeszcze trzeci typ łez. Łzy emocjonalne. Jak dowiedzieliśmy się od Sponsora, wyczytał on w jakimś piśmie, że pochodzący z Izraela naukowiec, profesor Noam Sobel z Instytutu Weizmanna, postanowił zbadać dokładniej skład łez emocjonalnych. Podobno pobrano próbki łez od kobiet, które płakały podczas oglądania jakiegoś melodramatu. Stwierdzono, że łzy emocjonalne zawierają jakiś związek, który ma działanie sygnalizacyjne i rzeczywiście może być jakiegoś rodzaju socjologicznym bodźcem.
– I te łzy są emocjonalnymi? – spytaliśmy.
– Tak! – stwierdził Sponsor i po chwili dodał jeszcze coś, co nas zdumiało: – Chcę zaznaczyć jedno. Jestem osobą niewierzącą. Matka Boska i Jezus to dla mnie postaci historyczne. Zbadałem jednak, co na temat płaczących Madonn sądzą teologowie.
– I? Co sądzą? – spytaliśmy zaciekawieni, jakie to informacje wydały się interesujące dla ateisty. Tymczasem Sponsor wyjął ze swojej wielkiej, czarnej teczki aktówkę i położył ją na stole.
– Przeczytajcie to, panowie – powiedział. – I jak przeczytacie, dajcie znać. (…)